«پیرلو، ارباب خونسرد» به قلم دکتر حمیدرضا صدر
 |
نباید چیزی ما را حیرت زده کند. مگر کورونا در چشم بهم زدنی فوتبال را زیر و رو نکرده؟ مگر کاردبوردها روی صندلی ها جای تماشاگران عادی را نگرفته اند؟ مگر صدای سوت داوران و فریاد بازیکنان را نمی شنویم؟ با این وصف نشستن بی مقدمه «ارباب» روی آن نیمکت، غیرمنتظره بوده. مدیران یووه بندرت چنین تصمیم افراطی گرفته بودند، ولی خب مربی تازه وارد ناآزموده با همه فرق داشت، او آندره ی پیرلو بود. ارباب خونسرد فوتبال احساسی ایتالیا.
پس از کنار گذاشتن ساری نام خیلی ها روی میز آنیلی آمدند: آلگری، سیمونه اینزاگی، دیگو سیمونه، پوچتینو و البته زیدان که آنیلی شیفته اش است، ولی آنیلی خوب می دانست چانه زدن با پرس در باره زیزو ثمری نخواهد داشت. بنابراین وقتی نام پیرلو رو شد او به مرد میانی که طی سال های 15‐2011 چهار قهرمانی پیاپی سری آ را به چنگ آورده بود نه نگفت. در پیرلو چیزی موج می زد که همه را متقاعد می کرد توانایی تحمل این وظیفه سنگین را دارد. او حتی در مقایسه با ساری پا به سن گذاشته هم جا افتاده تر به نظر می رسید.
پیرلو هم بسان زیدان و گواردیولا بازیگردان تیم هایش بوده و بسان هر دو آنها شخصیت آرامی دارد. بازیکنی که در میدان خشمگین نمی شد، به خشونت روی نمی آورد و بازی اش گاهی اسلوموشن به نظر می رسید ولی در دل نبردهای پرتب و تاب گره های کور را ظاهرا ساده باز می کرد.
در کنار همه اینها طرفداران دوستش دارند. او در یووه کنار سه یار دیرینه اش قرار گرفته: بوفون، بونوچی و کیلینی... بوفون 42 است و پیرلو 41 ساله. نام آنها با تاریخ معاصر بیانکونری عجین شده و عاشقان یووه را به مرور یکی از دوره های درخشان شان فرا می خواند..
پیرلو بازی تیمش را ساده توضیح داده
می خواهم توپ در اختیاز ما باشد و در صورت از دست دادن بلافاصله به چنگش آوریم. به تغییر سیستم حین بازی اعتقاد دارم.
آن چه نوید می دهد با رونالدو، دیبالا، موراتا و دوگلاس ترکیب های متنوعی در خط حمله شکل بگیرد.
ارباب راه پر پیچ و خمی پیش رو دارد. فتح سری آ برای دهمین بار پیاپی با بیانکونری و طبعا توفیق در لیگ قهرمانان. دو بازی بعدی یووه نکته هایی را برای جدل روشن خواهد کرد، اول با رم و سپس برابر ناپولی.
لینک اصلی مطلب در صفحه ی اینستاگرام دکتر حمید رضا صدر
